Jarosław Kaczyński nie jest takim niezdarą, za jakiego się podaje. Cywilizacyjnie klasyfikuje się przed nowoczesnością, ale to całkiem kumaty cwaniak. Wie, co i gdzie powiedzieć, aby kogoś w oczach publiki zdeprecjonować. Pomagają mu w tym partyjni akolici, włącznie z rzecznikiem Adamem Hofmanem. Prezes także bardziej jest lubiany przez tabloidy niż jego konkurenci polityczni.
Tabloidy wraz z prezesem PiS wylewają krokodyle łzy nad jego kolejnymi nieszczęściami. Zaglądają Kaczyńskiemu do kieszeni (bo nie wiadomo do dzisiaj, czy posiada konto bankowe), a tam puchy, a nawet dziury. Prezes PiS jest zadłużony. Tak pisały tabloidy po śmierci matki, tak nasmarowano w "Super Expressie" po rezygnacji z mecenasa Rafała Rogalskiego.
Rogalski miał wydrenować kieszeń Kaczyńskiego na sumę 300 tys. zł. Ludzie o jako takim zmyśle finansowym mogliby zapytać, skąd taka gotówka w portfelu prezesa. Ważniejsza jednak była wymowa newsa, iż Rogalski jest niedobry i naciął Kaczyńskiego na ogromne straty.
Czytelnicy tabloidu mieli poczuć podprogową (progową też) niechęć (eufemizm) do Rogalskiego. I pewnie poczuli. Z emocjami jest jednak tak, że one z trudem się zmieniają, są zwykle jednokierunkowe. Złe emocje trudno zamienić na dobre. Choć z dobrych łatwo zjechać na poziom dezaprobaty i nienawiści.
Rogalski czytelnikom tabloidów podpadł i już go raczej nie polubią, choć dowiadujemy się z najnowszego "Newsweeka", iż Rogalski nie był opłacany z dziurawych kieszeni Kaczyńskiego, a ze szmalu klubu parlamentarnego PiS, który z kolei spływa z Kancelarii Sejmu.
A ta ostatnia jest subwencjonowana z naszych podatków. W każdym razie biznes smoleński ma się dobrze, jest na garnuszku państwa. Z kolei prywatne biznesy np. "Gazety Polskiej" to osobny temat, zdecydowanie bardziej zdegenerowany.
Nieszczęście jest opłacalne, byle podane było w odpowiednim opakowaniu. Treść nieszczęścia jest wtórna, należy je podtrzymywać we właściwym stanie: wzburzenia, gotowania emocji. Takim jest Smoleńsk.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz